Ey başkan! Bağımsız gireceğin bir seçimde alabileceğin oy neyse sen o kadarsın işte… Kaç belediye başkanı kaç vekil bu gerçekle hesaplaşacak kadar cesurdur.
Memlekete ait ne kadar değerli kavram varsa hepsini tüketip müflis bir tüccar gibi son kapının önünde vekâletine ihanet ettiği insanlardan hala daha medet uman acınası siyasiler o kadar çok ki.
Koca bir sermayenin mirasyedileri… Kağnının gölgesine yatıp Büyük gölgeyi kendi gölgesi sananlar. Çok fena yanıldılar/yenildiler.
“Adaletle hükmedip tevazu ile yürüyenler” mağlup da olmayacaklardı mahcup da… Böyle biliyorduk. Değişmez kaide buydu… Ve ne demişti Şair? “Haram yemeyen adamı asla yenemezsiniz”. Yenilmek, kaybetmek, mağlup olmak endişesi olanlar bilmelidir ki. Yenilmeyi kendi elleriyle hazırlamıştır.
***
Cuma namazında şu camideydik. Teravih için diğer mahalleye gittik. Filanca ziyaretimize geldi. Falancayı ziyaret ettik… Ve resimlerini de servis ederek fakirlerimizi sevindirdik türü haberler canımızı çok fazla yaktı-yakıyor.
Her gün traşlı ve iyi takım elbiseler içinde olmayı öncelikle tavsiye edenlere inat. Benim önceliğim gariplerin duasında ve fakirlerin sofrasında olmaktır diyebilmek. İçinde yürek taşımayan elbisenin kimseye bir hayrı yoktur.
Düğünlerde, bayramlarda, sıraya dizilen insanlarla başka yöne bakarken, hatta telefonla konuşurken tokalaşan başkanlar gördük. Bu saygısızlığı kimse hak etmez… Yarım saniye dahi göz teması kurup, bakmadığı gözlerden bugün medet ummak…
***
Bütün öğretilmiş çaresizliklerinden, moda kavramlardan kurtulup samimi bir besmele ile en baştan başlamak gerekiyor. Tezahürat ve övgü sözlerini geç başkan! Sen eleştiri ve dua seslerini takip et…
Ölçü üzere çalışıp tamamladığın bir günün akşamında göğsünden bedenine yayılan huzuru hissedersen, adın anılarak yapılan duaları da duyabilirsin. Ve unutma başkan… Dua seslerini en çok alkış sesleri bastırır. Ve sonra da yok eder. Kuru alkışları da geç. Sen samimiyete talip ol.
Berrak bir su damlası kadar tertemiz. Bahar güneşi gibi yürekleri ısıtan. Bir çocuğun duyguları gibi hesapsız, derdimizi dersimiz edinip yollara düşmeye var mısın başkan.
Her niyetin başına besmeleyi koyarak, fıtratın sesine, yaradılışın sırrına, doğduğunda kulağına söylenen söze itibar ederek yürümeye var mısın başkan.
Yürekleri imar etmeden şehri imar edemezsin. Listenin en başına adaleti yazıp uzun ve onurlu bir yola çıkmaya var mısın başkan.
Sana küsenler adil davrandığın için, kendilerini koruyup kollamadığın için küssün… Sahte dostluklar yılışık kalabalıklar yerine onurlu bir yalnızlığa var mısın başkan…
Gariplere mazlumlara öyle bir yürekten gülümse ki, resmin gözlerinin içinde kalsın. Şehrin sokaklarına değil insanların yüreğine yazdır ismini.
Sen de tebdili kıyafet düş insanların arasına. Bir taksiye bin. Sokaktan bir simit al. İçinden bir dua oku şükrün niyazın şehrin havasına karışsın.
Bazı geceler çık evinden. En uzak mahallenin camisinde tek başına yap günün muhasebesini. Korkularına umut, dualarına bir damla gözyaşı katmayı dene.
16 yıldır memleket insanının şaşmaz tercihi olan Cumhurbaşkanımızın ayak izlerinden yürümeye çalış.
Her kritik eşikte göreve çağrılan, tevazu, ilke ve ölçü insanı Mustafa Tuna ile tanış.
Muhafazakâr bir bölgede defalarca seçim kazanan Sol’un Belediye Başkanı Yılmaz Büyükerşen’in sırrını öğren.
Dönemimde partisinden çok daha fazla oy alarak seçilen Mustafa Sarıgül’ün iletişim ve insan ilişkilerindeki metotlarına bak.
Sırtını partisine dayayanlardan değil, partisine güç katanlardan ol.
Şu gök kubbenin altında binlerce yıldır; beylerin, paşaların, idareci ve yöneticilerin yüzlercesi, bal a kapılan sinekler gibi, karnı doyduktan sonra yediği şeyin sonu olduğunu anladı.
Sen onlardan olma… Dualı bir isim onurlu bir geçmiş bırak ardında.
Ve Yaptığın her şeyin kayıt altında olduğunu asla hatırdan çıkarma başkan.
Bu minval üzere yolun açık olsun.