Ne güzel demiş Mevlana;
‘’Benim hayatımı yargılamadan önce; benim ayakkabılarımı giy ve benim geçtiğim yollardan, sokaklardan, dağ ve ovalardan geç… Hüznü, acıyı ve neşeyi tat… Benim geçtiğim senelerden geç, benim takıldığım taşlara takıl, yeniden ayağa kalk ve aynı yolu tekrar git. Benim gittiğim gibi… Ancak ondan sonra yargılayabilirsin beni.’’
İletişimimizi zorlaştıran, yaşanan sorunların çözümünü geciktiren ya da engelleyen, ilişkilerimizin, güzel olabilecek arkadaşlıklarımızın katili; ön yargılarımız..
Çocukluğunuz nasıl geçti bilemiyorum, şu an ne kadar değer görüyorsunuz, mutlu bir insan mısınız, toplum arasında kabul gören, saygı duyulan biri misiniz yoksa kendinizi kabul ettirme çabası içerisinde misiniz? Şiddet dolu bir hayatınız olabilir, psikolojik sorunlarınız olabilir, bunalım yaşıyor da olabilirsiniz. Ya da etliye sütlüye karışmadan, sorumluluk duygusundan uzak bir hayatın içerisindesiniz belki de..
Belki tüm saydıklarım tanıdık geldi; biri sizsiniz, diğeri anneniz, öteki üst komşunuz, iş arkadaşınız.. Ama saydığım gibi bir sıkıntı mutlaka var, yani bir problem var kesin. Yoksa bu kadar ön yargılı olamazdık, bu kadar can acıtıcı konuşamazdık, içi boş yorumlar yapamazdık. Hayatta başkaları için sarf ettiğiniz kötü bir söz, ya da yargılama, dışlama, yermeye çalışma, üstünlük kurmaya çalışma gibi tüm eylemlerimizin sebebi kendi hayatımızdaki eksikliklerden kaynaklanıyor biliyorsunuz değil mi?
Ön yargılar yüzünden, yanlış inanışlar sonucu, hiçbir değerlendirme yapmadan, sırf siz mutsuzsunuz, eksiksiniz diye tanımadığınız bir insan hakkında verdiğiniz o kararlar, yaptığınız o yorumlar ile nasıl yaşadığını bilmediğiniz, nasıl bir hayatın içerisinde olduğunu tahmin bile edemeyeceğiniz insanlarla ilgili belki de ağızdan ağıza dolaşacak, inanılacak, o şekilde hatırlanacak, öyle bilinecek bir inanışa sebep oluyorsunuz. Günahını alıyorsunuz, günaha giriyorsunuz…
Bir aynanın karşısına geçin önce, bakın kendi gözlerinizin içine;
Kimse sizin gibi düşünmek zorunda değil, kimse sizin gibi yaşamak zorunda değil. Hatası, yanlışı, inanışı ya da herhangi saçma sapan bir hareketi için bile olsa kimseyi yargılamak kimsenin haddine değil. Kendi sandıklarınızı açın önce. Kendi hatalarınızla yüzleşin, kendi eksiklerinizi tamamlayın. Kendinize vakit ayırırsanız, kendinizi tamamlamaya çalışırsanız, kendinizi severseniz; kimseyle uğraşamadığınızı, sizi ilgilendirmeyen hiçbir şeye vakit ayıramadığınızı göreceksiniz.
Yargıladığınız kişinin yaşadıklarını, sorunlarını, mutsuzluklarını, geçmişini, yetiştirilme tarzını, kalıplaşmış huylarını, eğitimini, birikimini bilmeden ya da göz önünde bulundurmadan iyi ya da kötü yorum yapmayı hak görmeyin kendinize.
Artık bırakın lütfen ahkam kesmeyi, pardon ama; siz sanki çok ‘’ŞEY’’siniz.