Düşündüğüm başka, savunduğum başka, yaşadığım başka. Bu bana ızdırap veriyor. Çünkü bu acı veren düşünceler, beynimi mıncıklayan enstantaneler, yeni bir tecrübenin farklı etkileşimlerin, geç alınan iletilerin ürünü bir duygu patlamasıdır.
Önemli midir değil midir? Bence önemlidir.
Ancak şeytani ve rahmani esintinin etki alanı, yani tesir gücü menfi-müsbet görüntülere sebebiyet verebilir. Bu da doğaldır.
Öyle ama sağlıklı düşünme anında akıl, iman ve iradenin; denge sağlayıcı, yatıştırıcı, makul bir güç olarak devreye girmesi, ikilemleri, çelişkileri ortadan kaldıran tutarlı bir vaziyet alması gözden kaçmayan bir olgudur.
Çok hızlı gelişim, değişim serüveni yaşanıyor. İnananlar kardeştir.
Allah’ın ipiyle sımsıkı sarılacaktık hani. Çağdaş ürpermeler kemiriyor içimizi, ruh depremleriyle sarsılıyor, kuşkularla yaşıyoruz. İslam milleti, Peygamber ümmeti parça parça. Kimliğimizi, varlığımızı gösterebilen belgeler Ezan ve bayrak.
Layık olmasak ta şüphesiz ki Yüce Kitabımız kıyamete kadar hep yeni ve geçerli olacaktır. Bunların mana ve önemini bilmezsek özgürlüğümüzün tehlikeye girmesi işten bile değil. Milli, manevi ve ahlaki değerlere sahip çıkmadan, evrensel değerleri tanıma da mümkün olmaz zaten.
Aynı coğrafya ve tarihten gelmiş, aynı isimleri taşıyan, aynı bayrağın gölgesinde yaşayan aynı okullarda okuyan insanlar adına uzlaşma, diyalog, hoşgörü öneriliyorsa; kopmuşluk, şaşırmışlık, yanlışlık var demektir. Uzlaşma, hoşgörü, diyalog biri birinin dilinden iyi anlamayan, aynı görüş ve düşünceleri paylaşmayan, din ve milliyetleri farklı insan ve topluluklar için bir çağrıdır.
Hangi sebeple olursa olsun gelinen nokta iç açıcı değil.
Güzel şeyler de oluyor belki. Elbette ki ümitsiz değiliz.
Evet her insan özeldir ve her insan güzeldir. Ancak insan olarak İnsanlık adına, Müslüman olarak İslam adına hareket etme mecburiyetimiz vardır.
Sorumsuz, duyarsız olamayız.
