Anne ve babalar, çocuklarını her an mutlu edebilir mi?
Peki, bu mümkün mü?
Elbette ki yetişkinler her an mutlu olmadığı gibi, çocuklar da her an mutlu olmazlar. Yaşamın gerçeği bu…
Anne ve babaların görevi, çocuklarını her an mutlu etmek değildir.
Anne ve babaların asıl görevi, çocuklarını en doğru şekilde hayata hazırlamaktır. Çocuklar, hayata doğru bir şekilde hazırlanırken sevgi diline, sevgiye ve ilgiye ihtiyaç duyarlar.
Çocukların sosyal ortamdan, çevreden ve sanal dünyadan daha çok etkilendiği günümüz dünyasında anne ve babaların işi eskiye göre daha zordurÇekirdek aile, anne ve babalara temelde daha çok sorumluluk yüklemektedir. Bu nedenle, günümüz anne ve babaları daha bilgili olmalıdır; her konuda kendini geliştirmelidir.
Anne ve baba olmak, bilgili ve bilinçli olmayı gerektirir.
Bunun için bazı kuralları şöyle ele alabiliriz:
Bilgili ve bilinçli anne ve baba olun.
Çocuğunuza örnek olun. Küçük çocuklar, daha çok taklit yoluyla öğrenirler. Sözle değil davranışlarınızla etkili olun.
Aile içindeki kuralları siz uygulayarak vurgulayın.
Kuralların olmadığı bir aile olmaz. Her evde kurallar vardır. Ailenin kurallarını küçük yaştan itibaren söyleyin ve uygulayın. Kurallar keyfî olmamalıdır. Çocukların ihtiyacını göz önüne alın. İstediği her şeyi her an yerine getirmeyin. İstenen her şeyin her an olamayacağını kavramasını sağlayın.
Anne ve babalar, kendi aralarında tutarlı olmalıdır. Çocuğa yaklaşımlar aynı olmalıdır. Örneğin birinin hayır dediğine diğeri evet dememelidir.
Çocuk, sınırları bilmelidir. Sınırsız bir dünya, bir yaşam yoktur.
Kendine güvenen çocuklar yetiştirin. Özgüveni yüksek, başarıya şartlanmış bir çocuk yetiştireyim derken doyumsuz bir çocuk yetiştirmeyin.
Sorumluluk eğitimi verin. Yaşına göre kaldırabileceği görevler, sorumluluklar verin. Yaşına göre sorumluluk bilincini oluşturun.
Çocuk sorumluluklarını yerine getirdiğinde memnuniyetinizi dile getirin.
Çocuk, anne ve babası arasındaki saygı ve sevgiyi görmeli ve hissetmelidir.
Çocuklar arasında ayrım yapmayın.
Yaşa, cinsiyete ve çocuğun küçük veya büyük olmasına göre ayrım yapılmamalıdır.
Anne ve babalar, hayır demesini bilmelidir. Çocuğun her istediği ya da her dediği yapılınca aslında çocuğa kötülük yapılmış olur.
Çocuk, anlık istek ve hazlardan vazgeçmeyi öğrenmelidir.
Oyun isteği, dışarı çıkarılma isteği gibi…
Bu durum, çocuğun duygusal ve psikolojik gelişimi için gereklidir.
Ancak her zaman engelleme yanlışı içine girilmemelidir.
Çocuğun hata yapmasına izin verilmelidir.
Bu hatalar, onun öğrenme fırsatı için birer deneyimdir.
Çocuğun her işi anne ve baba tarafından yapılmamalıdır.
Çocuğun da yaşına uygun işler yapması ve tecrübe etmesi fırsatını yaşaması gerekir.
Ağaç yaşken eğilir sözü tarzında yazı, önerim punto siyah olabilir mi .
Selâm ve saygılarımla
Eğitimci Yazar
Nevşehir
Muşkara haber,cthaber, Kapadokya cc.