Öyle bir dönemde yaşıyoruz ki her gelen gün geçmiş günü aratıyor.
Her şey kötüye gidiyor.
Sonrada bu günlere neden nasıl geldik.
Hayat şartları neden bu kadar zorlaştı diye kendi kendimize hayretle soruyoruz.
Demiyoruz ki günümüzde insanlarda saygı, sağlık, huzur diye bir şey kalmadı.
Demiyoruz ki; Aileler parçalanıyor vahşet, şiddet, hırsızlık, uyuşturucu, madde bağımlılığı, dolandırıcılık, sapıklık, hastalıklar almış başını gidiyor.
Demiyoruz ki; Bilemedik kıymetini bu hayatın bize sunduğu güzellikleri. Bilemedik dostluğun, arkadaşlığın kıymetini.
Demiyoruz ki; Rabbim verdikçe şükür etmeyip daha çok istedik.
Ölümü unuttuk
Demiyoruz ki; Kimse kimseyi göremez oldu.
İyi günde kötü günde bir araya gelemez oldu.
Sonrada dönüyoruz yine hayretle biz ne yaptıkta bunları hak ettik diye masumca bir role bürünüyoruz.
Evet biz Bunları hak ettik.
Çünkü;
Şükür yok.
Kıymet yok,
İnsanlık dersen öldü,
Bunun sonucunda da menfaat odaklı bir toplum olduk.
İşte bunlar bitirdi bizleri.
Bu yüzden hep o eski günleri arar olduk.
Hayatımızı da yaşantımızı da hep bunlar bitirdi.
Evet geçmişe baktığımızda belki hayat şartları daha zordu.
Ama insanların daha mutlu ve huzurlu olduğunu görüyoruz.
Çünkü insanın özü bitmemişti. Her şey insan odaklıydı.
Ve insanlar bu kadar menfaat odaklı düşünmüyordu.
Şimdi her insan önce ben diyor.
Sonrada diğerinden bana ne mantığını yaşıyor.
Haliyle toplumda imtihana, acılarla ve üzüntülerle sınanıyor.
Bir an önce kendimize gelip doğruların etrafında birleşmeliyiz.
Yoksa her geçen gün yok oluyoruz.
Farkına vardığımız, insani duyguları tekrar yaşadığımız günlere kavuşmak ümidiyle sağlıklı günler diliyorum.
Bu kadar kötümserlik iyi birşey değil ve herhangi bir faydası yok.Kötümserlik gerçekliğin yerini almış temel bir yanılgıdır.