"Gitmem" diyorsun öyle mi?
Doğru.Sen gitmeyeceksin.Götürecekler...
Sormayacaklar bile "nereye gitmek istersin" diye?
Sen de soramayacaksın:
-Yolculuk nereye?
O güçlü, dediğim dedik, her şeyi kontrol altına almaya çalışan senden eser kalmayacak.
Kontrolü başkaları eline alacak.
"Bu işi sadece ben yapabilirim" dediğin ne varsa başkaları yapacak.
Kullanmaya kıyamadığın neyin varsa başkaları kullanacak.
"Benim" dediğin ne varsa artık başkasına ait olacak.
İlk günlerde belki ağlayanların olacak.Sensiz bir hayatın asla eskisi gibi olmayacağını sanacaklar.
Ama yanılacaklar.Belki biraz zaman alacak ama sonrasında her şey eskisi gibi olacak.
Çok değil, birkaç gün sonra herkes kendi işine bakacak.
Kavgaların, telaşların, endişelerin, korkuların, hırsların bir bir üzerinden sıyrılacak.
Hepsi anlamsızlaşacak.
Uğrunda mücadele ettiğin ne kadar dünyalık varsa hepsi elinden alınacak.
En geniş mekanlara sığamayan o bedenin, daracık bir kabre sığacak.
Ve geriye dönüp baktığında, her şeyin sensiz de devam ettiğini öğrenmiş olacaksın.
Üzüleceksin, kırılacaksın, şaşıracaksın.
Ama işin sonunda çok da önemli biri olmadığını anlayacaksın.
Bir süre dost sohbetlerinde " iyi adamdı" şeklinde anılacaksın.
İlk günlerde en yakınlarının gözlerinde yaş olacaksın. Bu yaşlar bir süre sonra, dudaklarda beliren acı bir tebessüme yerini bırakacak.
Orada kalacaksın.
Yıllar geçecek ve geçmişin yad edildiği sohbetlerde "böyle biri de vardı işte" denilen kişi olacaksın.
Ve yıllar geçecek, unutulmaya başlanacaksın.
Vefalı bir yürek bıraktınsa arkanda, özel günlerde ruhuna Fatiha okunan bir büyük olarak hatırlanacaksın.
Yıllar geçecek, belki Fatiha'dan da mahrum kalacaksın.
Seni tanıyanlar bir bir göçüp gidecek bu dünyadan.
Ve gün gelecek o Kızılderili atasözündeki acı gerçeğe ulaşacaksın:
"Adını bilen son kişi de öldüğünde, hiç yaşamamış olacaksın."
Orhan DOĞANGÜNEŞ
Eylül 2022 / SAMSUN
