Sensizliği taşıdım damarlarımda oysa ben ! Ağır bir haftanın ardından, 'sen' zehirlenmesiydi dudaklarım. Sol'uma yattı gözyaşlarım. Bulandı yüreğim en duru yerinden. İlanlar var ruhumda, seni arayan. Enkaz altında geçen depremlerimden bir sen sağ çıkmışsın. Arş'a dayandı sevgim ! Meğer ölmüşüm. Gökyüzüne dayanınca sırtım, işte o zaman anladım yokluğu. Şaşırdın değil mi ? Her keşke’nin içinde aşk sağanağı yaşanıyordu çünkü. Sesim gökyüzünde ! Şimdi bağıra bağıra susan bir kadınım ben. Gözlerindeki yeti benim. Ayaklarındaki derman, dilindeki ferman ... BENİM ... Esirgeyen ve bağışlayanın adıyla melekler ruhuma üfledi bir Yasin. 'VAV' oldu dilim. Adına düğümlendi harflerim. Karanlık kentimi aydınlatan ışığım. Gülüşlerinden, yarım kalanlarıma yama yapıyorum. Adına uyak düşüyorum yüreğimin şah'lanmalarını. En güzel mevsimler geçiyor üzerimden. Sokağına bakan pencerelerime 'dualarımı' astım. Avlundan içtiğim huzurun sarhoşuyum ben ! Güneşi görmeli gözüm. Dirilmek için, gözlerini görmeliyim. Sen kokmalı avuç içlerim. Giydiğin kazağa tapıyorum. Şuurunu kaybetti sözlerim. Öldü kanımdaki sensizlik. Varlığını arıyorum, yokluğunda. Yokluğunda varlığına fısıldıyorum.