Aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar beklemek ahmaklığın en uç boyutudur.
Türkiye’de yerleşik bir algı var. Eğer ortada bir hata varsa toplum hemen o hatanın bedelin ödeteceği bir suçlu arar. Geçen sene Samsunspor’da bu rituel eleştiren taraflarla başladı, primci futbolcu grubuyla devam etti, Ertuğrul Sağlam ile sonlandı. Hadi diyelim hatayı bu isimlerde bulduk, kabul ettik.
Sezon başında hatalarımızdan ders çıkardık dedik, bu sene işe tamamen biz el attık dedik ! Sonuç ? Yine hüsran.
Yukarda ki -biz- diliyle kullandığım cümleleri biz değil bu kulübün yöneticisi, bu şirketin sahibi söylemedi mi ?
Menemenspor kabusu devam ediyor. Futbolda kaybedilmiş bir puanın ne kadar değerli olduğunu geçtiğimiz sezon en yakından görmüş olduk. Aynı puanlara sahip üç takımdan üçlü averajı en kötü takım olarak play off’a kaldık ve ilk maçta elendik. Peki sezon geneline baktığımızda en çok hangi maçta kaybettiğimiz puana üzülmüştük ? Ligin en zayıf takımlarından Menemenspor’a. Dile kolay kaybedilmiş bir puan bir sezona mâl oldu. Bu yıl yine aynı dizinin farklı bölümünü izliyoruz. Sadece oyuncular farklı.
Kocaeli deplasman mağlubiyet, Bursa deplasman mağlubiyet, Menemen deplasman mağlubiyet. Maç sonu hocanın açıklamaları birbirinin aynısı. Sadece açıklamalar değil, üç maçın geneli aynı, yenilen goller aynı, oynayan takım aynı, sistem aynı. Takımın deplasmanda oynayıp kaybettiği sistemle iki kez kaybedip üçüncü de direkten dönüyorsanız dördüncü maça aynı sistemle çıkmanın mantığı var mı ?
Bir savunma düşünün evlere şenlik.
Denizli maçı ceza alanına kesilen orta, yedi oyuncunun içinde üç rakipten biri gol attı. Bursa maçı basit savunma hatası maçı kaybettiren gol. Ümraniye maçı savunma hatası gol, Menemenspor maçı duran top yine gol. Denenmeyen savunma tandemi kalmadı sonuç aynı.
Bir takımın en zayıf noktası neresi ise analizciler tespit eder antremanlarda özellikle bu alanlarda çalışmalar yapılır. Mehmet hoca gibi tecrübeli bir teknik adam bu konuda zaafiyet gösterir mi ? Zannetmiyorum.
O zaman sorun başka bir yerde.
Daha geniş açıdan değerlendirelim. Keçiören’de harikalar yaratan Soner biz de full hatalı oynuyor. Lig de oluşturulabilecek en kaliteli oyuncularla kurulan orta sahada istenilen verim bir türlü alınamadı. Hala on numara pozisyonu oyuncusu eksik biz ısrarla oyunu on numaranın üzerine yıkan sistemle oynamaya çalışıyoruz. Hasan’ın maçtan önce kendimi iyi hissetmiyorum diyerek oynamak istemediğini belirttiğine dair söylemler dolaşıyor. Tomane sarı kartı olduğunu bile bile rakibe kartlık pozisyonla faul yapıyor. Yasin, yaşın verdiği özgüvenden olsa gerek sahada kimi bulursa posta koyuyor hakem dahil.
Bunların futbolun görünen ve ya arka planda görünmeyen kısmı. Finansal anlamda en azından bu lig de diğer takımlara kıyasla bu kadar rahat şartlarla kurulup yoluna devam eden bir takımda bu sıkıntılar neden yaşanır ?
Hadi Mehmet’i gönderip Ahmet’i getirelim. Yarın sonuç yine başarısızlık olunca Ahmet’i de mi kovacağız ? Hani Samsunspor her hocanın kendi oyun sistemiyle oynatacağı değil takım içinde kurulacak sisteme entegre edilecek hoca ile oynayacaktı ? Hani Samsunspor Türkiye’nin Sevilla’sı olacaktı ? Gençlerden kurulu, onlara şans verilerek oynayacak bir takım izleyecektik haftaları boyu inişli çıkışlı istikrarsız bir Yasin’i ısrarla sahada izliyoruz.
Başarı elbette kolay elde edilebilecek bir kavram değil. Bu uzun maratonda illa ki kayıplar olacaktır. Ama başarının olacağı yer de önce umut olur. Oynanan oyun umut vadeder. Camia olmanın gereklerinden bahsetmiyorum bile. Maalesef futbol takımı şirket gibi yönetilmiyor, taraftar müşteri olarak görülmemesi gerekiyormuş. Maaşlı personellerden camiaya aidiyet beklemek hayal ürünüymüş. Aidiyetin olmadığı yer de başarısızlık kaçınılmaz sonuç.
Herkes şapkasını önüne bir koysun;
Acaba biz nerede hata yaptık ?