Gecenin koyusu düştü bak
Saçlarıma...
Zifiri karanlıktan olma şehrimin,
Şehadet getiren son yalnızlığı.
Hicret ediyor kalbimdeki yok oluşum !
Var oluşumun üryan doğuşu
Düştü bak
Ruhunu soluyan nefesime.
Bir öksüzün ruhu kadar üşüdüm
Yokluğunda oysa!
Gecenin fırtınalı dehlizinde,
Yanaştım limanına yolcu misali.
Sol anahtarıyla açıldı
Kilitli bütün kapılarım.
Neden yazarım bilmem;
Sadece şiirlerimin bildiği...
Bir ışık düşer ay yüzüne,
Geceye kapanan gözlerimde
Bir yürek mahkumuyum...
