Suriye topraklarında teröristleri eğitip donatıp Türkiye’ye musallat eden Amerika artık gizlemeye gerek duymadan müttefikimiz dediği asalaklara Türkiye’nin operasyon sahasından çekilin talimatını vermiş.
Yani 30 kilometrelik alanın gerisinde yine eğitip donatmaya devam edecek. Bu müttefik bir ülkeye düşmanlık, stratejik ortaklığa ihanettir. Ayrıca hangi strateji, hangi ortaklık diye de sormak gerekiyor.
Türkiye olarak bu harekâttan sonra yapmamız gereken çok önemli şeyler var ve hiç ihmal edilmemesi gereklidir.
İlk önce Kıbrıs’ta olduğu gibi BM nezdinde bir barış gücü askeri oluşturulup bu kuşakta sorumluluğu paylaşmak gerekiyor. Eğer BM bunu kabul etmezse Astana sürecini yürüten üç ülke askerleri bu görev gücünü oluşturmalıdır.
Irak ve Suriye’nin petrol sahalarını eline geçiren ABD artık bu coğrafyadan çıkmaz. Bunu dikkate alarak korkularımızdan sıyrılıp, yeni komşumuz ABD ile çıkarlarımızı öteleyen yeni anlaşmalar yaparak ülke güvenliği-beka-sorununu teminat altına almalıyız.
Amerika’nın kıtasındaki komşuları nasıl beka sorunu yaşamadan var olabiliyorsa bizde bunu yapabiliriz.
Bu bölgelerde üretilen petrolün dünyaya satışı kimin üzerinden oluyor. Amerika bölgeye getirdiği binlerce tır silah ve malzemenin ücretini bu petrol satışından mı karşılıyor?
Stratejisyenlerimiz bazı konuları incelemiyor yâda inceleseler de yayınlayamıyor. Amerika’nın asla tek bir planı olmaz. Plan içinde plan kurup bütün olasılık yâda olmayasılık hesaplarını yapar. Peki, stratejiyenlerimiz bu bölgedeki ABD planını okuyamıyor mu? Kısa vadede ve uzun vadede olası pozisyonları öngörüp karşı strateji üretiyor muyuz?
Yeni nesil devlet yönetimi çok değişti. Sadece bizde değil bütün gelişen dünya ülkeleri modern yöntemler geliştiriyor. Ekonomi, savunma, dış siyaset ve güvenlik politikalarını profesyonellere teslim ediyor, çok gerekmedikçe müdahale etmiyorlar.
Amerika’da pentagon savunma bakanlığının beynini oluştururken, CİA ve FBİ milli güvenlik ve istihbarat politikaları üretip yönetime sunar.
Ekonomideyse hükumet neredeyse hiç bir şeye karışmaz kongreden geçen projeler başkana sembolik imzaya gider. Yönetimi tıkırında giden başkana Ortadoğu’yu kan gölüne çevirmek yada damadın akrabalarına toprak kazandırmaktan başka yapacak iş kalmıyor.